Ekki kenna dómnum um

Mér finnst mjög margir moggabloggarar hér vera reiðir útí dóminn, er ekki bara spurning um að lagaramminn verði frekar "update-aður" þar sem dómarar dæma innan hins ágæta lagaramma. Ef þetta er það sem lögin segja þá er það frekar grátlegt. Ég ákvað að skella mér og finna einhverskonar fordæmi frá hæstarétti í málum þar sem er frelsissvipting og líkamsárás, því miður fann ég í fljótu bragði ekkert mál þar sem var um bæði að ræða auk þess að vera fyrsta brot ákærða, þannig ég fór í dóm sem er einungis um frelsissviptingu, og það einungis frelsissviptingu í hálftíma (annað en að taka manneskjuna uppí heiðmörk og berja hana í rusl og niðurlægja)

http://www.haestirettur.is/domar?nr=4365

Málsatvik:

X var ákærður fyrir frelsissviptingu með því að hafa haldið Y, starfsmanni Orkuveitu Reykjavíkur, nauðugri í um hálfa klukkustund á skrifstofu fyrirtækis hans í nánar tilgreindu húsi í Kópavogi. X hafði komið að Y í sameignarhluta hússins þar sem hún hafði lokað fyrir rafmagn til þess hluta hússins sem X starfaði í vegna ætlaðra vangoldinna reikninga þrátt fyrir að fyrir lægi að X hefði greitt fyrir rafmagnsnotkun í húshlutanum fram yfir umræddan tíma. Féllst Y á að koma með X inn á skrifstofu hans í húsinu en vilji X stóð til þess að Y yrði á staðnum þar til skýringar hefðu fengist hjá Orkuveitunni á lokunaraðgerðinni, og síðar, eftir að hringt var á lögreglu, þar til hún væri komin á staðinn. Þegar litið var til þess að Y fór sjálfviljug með X inn á skrifstofu hans, ósannað var að Y hefði leitað útgöngu úr húsnæðinu meðan á þessu stóð og þar með að ákærði hefði hindrað slíkar fyrirætlanir með valdi, og þess skamma tíma sem þessir atburðir stóðu yfir, var ekki fallist á að X teldist sannur að því að hafa brotið gegn 1. mgr. 226. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 umrætt sinn. Var hann því sýknaður af refsikröfu ákæruvaldsins og skaðabótakröfu Y vísað frá dómi.


Dómur Hæstaréttar:

DÓMSORÐ:

Ákærði, X, sæti fangelsi í 30 daga en fresta skal fullnustu refsingarinnar skilorðsbundið í 2 ár frá birtingu dómsins að telja og skal refsingin falla niður að þeim tíma liðnum, haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 4. gr. laga nr. 22/1955.

Ákærði skal greiða Y 104.500 krónur.

Ákærði greiði allan sakarkostnað málsins sem eru málsvarnarlaun skipaðs verjanda hans, Rúnars S. Gíslasonar hdl., 140.000 krónur að meðtöldum virðisaukaskatti.

 

Þessi ágæti maður fær 30 daga fangelsi, greiðir 104.500 krónur til hennar OG fullnusta refsingar er frestað í 2 ár, ef hann heldur skilorð.

 Afturámóti kærði ákæruvaldið ekki fyrir frelsissviptingu
:) ÞAÐ er það sem er kanski málið, ekki að dómarinn hafi verið á lyfjum eða what ever sem menn halda hér fram, ákæruvaldið klikkaði og dómarinn dæmdi eftir uppskriftinni og fordæmum væntanlega :)

Breyta lögum = dómar breytast

Eins og blaut tuska í andlitið

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 15.12.2009 kl. 02:17]

Já dómskerfið er ekki nógu gott vonandi á það eftir að lagast.